Winter vakantie 2017/05.
Vandaag willen we de nieuwe brug over het Hardangerfjord bekijken. Een mooie rit brengt
ons er. De toegang tot de brug is spectaculair, eerst komt er een tunnel, dan komt er een
rotonde in de tunnel! die je naar de brug brengt. Aan de andere kant is er ook weer een
rotonde in de tunnel. Zo bijzonder!
Klik HIER voor een mooi filmpje van de Hardangerbrua.
De Hardangerbrug overspant het Eidfjord, het oostelijk deel van het Hardangerfjord, en is de
enige vaste oeververbinding over het fjord. De brug heeft een totale lengte van 1.380 meter
en een hoofdoverspanning van 1.310 meter. Dit komt omdat de brugpylonen op de oevers staan en
het brugdek bijna direct overgaat op het vasteland. Het fjord is te diep om de pylonen in het
water te bouwen. Aan de noordzijde van de Hardangerbrug gaat de weg direct over in
Vallaviktunnelen. De brugpylonen zijn 202,5 meter hoog en de vrije doorvaart is 55 meter, zodat
cruiseschepen onder de brug door kunnen varen. Aan beide zijden van de tunnel is in de berg een
ondergrondse rotonde gemaakt.
De brug is tussen februari 2009 en augustus 2013 aangelegd en verving een nabijgelegen
veerdienst over het Hardangerfjord. De brug opende op 17 augustus 2013. Hiermee is een
alternatieve route van Bergen naar Oslo gecreëerd, alhoewel men nog steeds over de
hoogvlakte Hardangervidda moet. De noordelijker lopende E16 heeft een tracé met lange
tunnels. Voordat de brug opengesteld is, werd het tarief van de veerdienst verhoogd om
het project te financieren. De aanleg van de brug kostte 1,8 miljard NOK.
Bron: Wegenwiki.
De Hardangervidda.
In Eidfjord hoorden we dat de Hardangervidda was afgesloten. We besloten om tot de afsluiting
te rijden om te zien hoe het er daar uitzag. Toen we bij de afsluiting kwamen, bleek dat er wel
over de Hardangervidda gereden werd, maar dat er in kolonne gereden werd. We kwamen aan de praat
met de man die de afzetting controleerde. Hij vertelde hoe mooi het op de pas was. Het is daarboven
één en al sneeuw zei hij, jullie moeten gewoon mee gaan met het konvooi, het is echt prachtig!
Natuurlijk waren sommige stukken slecht begaanbaar, door de harde wind zou daar de sneeuw over de
weg razen. Maar op de stukken waar de wind niet op stond was het prachtig. Ga gewoon mee, ik vertel
wel aan de mannen die het konvooi begeleiden dat jullie mee gaan. Aan het eind draaien jullie direct
om en gaan met de kolonne terug. Overtuigd door deze enthousiaste man besloten we mee te gaan. Het
duurde nog ongeveer een uur voor de kolonne terug was. In dat uur veranderde het weer. De bergen
verdwenen omdat het steeds harder ging waaien.
Hetzelfde plaatje een uur later.....
Toch sloten we aan bij het konvooi, het konvooi bestond uit een vrachtauto en wij, begeleid door twee
enorme sneeuwschuivers. Eén voorop en één als afsluiting van het konvooi.
Kolonnekjøring over de Hardangervidda.
RV 7 HARDANGERVIDDA (LEIRO BOM- HAUGASTØL BOM) RV 7 MIDLERTIDIG STENGT.
Op tv zie je wel eens iets, we hadden het programma gezien waarin auto's uit de sneeuwhopen gehaald werden
op de Hardanger Vidda, door een bergingsbedrijf dat gevestigd is in Eidfjord. Maar nu in het echt voelden
we pas hoe heftig het was. En dan te bedenken dat het nog niet eens sneeuwde! Door de opstuivende sneeuw
was het zicht op grote stukken van het traject niet meer dan 4 meter. We reden 40 kilometer in kolonne,
met een gemiddelde snelheid van 30 kilometer. De vrachtauto voor ons waren we regelmatig kwijt, zo weinig
zicht, eens te meer begrepen we waarom de stokken er staan. Het was een heel bijzondere rit. De man bij
de afsluiting had gelijk, waar het niet zo hard waaide was het prachtig! Maar dat dat maar heel weinig
gedeeltes waren wist hij waarschijnlijk ook niet.
Bij het eindpunt aangekomen, bleek omdraaien om direct met de kolonne mee terug te gaan niet mogelijk, er
stond namelijk een enorme wachtrij en wij moesten achter aansluiten. De wachtrij bestond uit alleen maar
Nederlanders!! die meededen aan een carbage rally. Dit betekende dat we na een lange wachttijd (er mogen
namelijk maar 20 auto's mee per konvooi), in het donker terug moesten rijden! Dit was nog pittiger dan de
heenreis. In het donker oriënteren was veel moeilijker dan bij daglicht. De ramen bevroren, het was
ondertussen min 18 graden, de opgewaaide sneeuw zorgde ervoor dat we regelmatig bijna vastzaten. Kortom,
het was achteraf een super leuk avontuur, maar het had wel iets minder avontuurlijk gemogen!
Kolonnekjøring in beeld, foto's van de rit overdag.
Zie volgende blazijden voor het vervolg.....
Vorige..... | 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | Volgende..... |